Tout va très bien madame la marquise…

Het zou kunnen dat iemand deze melodie met een zucht van sarcasme meeneuriet bij de aanstelling van Tonio Brodo tot Europees commissaris voor gezondheid. Hij vervangt John Dalli die de commissie moest verlaten omdat hij in opspraak was geraakt in een dossier over passieve corruptie binnen de tabakslobby. Tonio Brodo, lid van De Nationalistische Partij van Malta is een oerconservatief: hij is tegen abortus, tegen gelijke rechten voor vrouwen en holebi’s en tegen immigranten. Zijn verkiezing werd mogelijk gemaakt door o.a. de Europese Volkspartij van Wilfried Martens die massaal voor hem stemde ( 386 stemmen pro, 281 contra).
Het is verbijsterend dat in onze media meer aandacht wordt besteed aan pakweg Fabre en zijn katten, dan aan de verkiezing van deze Maltees, ondanks het feit dat zijn aanstelling meer impact zal hebben dan we zouden denken. Zijn taak bestaat er niet alleen in om de tabaksreclame te verstrengen, hij zal ook projecten behandelen zoals het gebruik van anticonceptie en het promoten van vrouwenrechten! Deze belangrijke dossiers worden toevertrouwd aan een man die standpunten inneemt die tegen alle democratische waarden ingaan.

…pourtant il faut que l’on vous dise, on deplore un tout petit rien…

Om verder te gaan met welke impact een ideologie zoals die van hoger genoemd commissaris op een leven kan hebben: Savita Halappanavar, een eenendertigjarige Ierse tandarts, was zeventien weken zwanger toen ze met hevige pijnen werd opgenomen in het ziekenhuis. Daar werd vastgesteld dat de zwangerschap zou eindigen met een miskraam . Haar toestand ging achteruit en het werd duidelijk dat ze een bloedvergiftiging zou krijgen. Ondanks dat alles weigerden de artsen een abortus uit te voeren omdat ze nog een hartslag hoorden bij de foetus. Pas na het overlijden van de foetus, drie dagen later, werd die verwijderd. De toestand van de jonge vrouw verslechterde zienderogen en een week nadat ze was opgenomen, overleed ze.

Reeds in 1992 oordeelde het Ierse hooggerechtshof dat abortus toegestaan zou moeten worden als het leven van de moeder gevaar loopt, maar vijf opeenvolgende regeringen hebben geweigerd de wet aan te passen. Plannen om de uitspraak van het hooggerechtshof om te zetten in een concrete wetgeving zijn er niet.
Men kan zich afvragen welke lading een benaming zoals “pro-life” (de anti-abortusbeweging) wel dekt.
Een wetgeving die gebaseerd is op religie met daarbij de minachting voor de vrouw als volwaardig persoon, is onaanvaardbaar.

Anticonceptiva kunnen -zij het zeer zelden- falen. Maar ook dan moet een vrouw kunnen beslissen of zij (nog) een kind wil grootbrengen.

En wie denkt dat er minder abortussen worden uitgevoerd in landen zoals Ierland, Polen en Malta ( wat betreft Europa)waar ze verboden zijn, vergist zich schromelijk. In landen met de strengste abortuswetgeving belanden vrouwen in het illegale circuit, met alle gevolgen van dien. Ook nemen jonge vrouwen medicijnen die maagzweren behandelen, met als gevolg bloedingen en een miskraam. Door gevaarlijke bijwerkingen belanden zij dan toch nog in het ziekenhuis. Per jaar wordt er geschat dat er 100000 tot 200000 abortussen worden uitgevoerd.

– Rood! is niet pro-abortus, wel pro-choice.
– Rood! wil recht op abortus, overal, voor iedereen toegankelijk.
– Rood! wil betaalbare anticonceptiva en een doorgedreven seksuele opvoeding op de scholen.
– Rood! wil degelijke jobs met dito lonen,gratis kinderopvang die aansluit aan de werksituatie.Voldoende loon en kindergeld zodat vrouwen niet tot abortus moeten overgaan wegens sociaal-economische redenen.
– Rood! wil dat de pro-life beweging verbod krijgt om jonge vrouwen aan abortuscentra te intimideren.

Marita De Neubourg